MEDİNE'NİN İSİMLERİ VE ANLAMLARI

Nâciye: Halkının azgın kimseler olmasından; tâundan ve Deccal’den necat bulmuş; hayırlı işlerdeki çabukluğundan dolayı ziyandan kurtulmuş olması sebebiyle bu isim verilmiştir. 

Neblâ: Fazilet ve necâbet sahibi /soylu demektir.

Seyyidetü’l-büldân: Beldelerin efendisi demektir. Peygamberimiz, Medine’ye bu ismiyle hitap etmiştir. 

Şâfiye: Şifalı demektir. Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:

“Medine’nin toprağı, her derde şifadır.” buyurmuş, bunlar içinde cüzam ve alaca hastalıklarını da saymıştır.

Tâbe, Taybe, Tayyibe, Tâib: Şirkten ve şirkin getirdiği pisliklerden temiz, kir tutmayan, kendisi ve kokusu güzel, bedene ve kalbe hoş gelen demektir. Bir hadîs-i şerifte;

“Allah, Medine’yi Tâbe diye isimlendirmiştir.” 

Bir rivayette; Zâtu’l-hucer: Hücreler sahibi demektir. Peygamberimiz’in hâne-i saadetlerinin orada olması sebebiyle böyle denilmiştir. 

Zâtu’l-hırâr: «Harre»ler sahibi demektir. Medine’de Harre-i Şarkıyye: doğu kara taşlık, Harre-i Garbiyye: batı kara taşlık gibi taşlıkların bulunması sebebiyle böyle denilmiştir. 

Zâtu’n-Nahl: Hurmalık demektir. Hurmasının çokluğu sebebiyle bu isim verilmiştir.

Yesrib: Yesrib, Nuh oğlu Sam evlâdından buraya ilk yerleşenin adıdır. Ancak bu kelime; «zarar, dökülüp saçılmış, dağılmış» mânâsında olduğu için Nebiyy-i Ekrem -sallâllâhu aleyhi ve sellem- bu ismi Tâbe ve Taybe olarak değiştirmiştir. 

Ahmed bin Hanbel ve Ebû Ya‘lâ’nın rivayetlerine göre Rasûlullah;

“Kim Medine’yi Yesrib diye isimlendirirse Allâh’a istiğfar etsin. Çünkü o Tâbe’dir.” buyurmuşlardı . Aleyhu selatu vesselam.

Yarabbi sen kavuştur medineye  Taybe’ye  biz Muhammet ümmetini  habibe.

amin amin 

KABENİN KOMŞUSU