KARDELEN & GÜLDEREN

KARDELEN & GÜLDEREN
KARDELEN & GÜLDEREN

KARDELEN & GÜLDEREN

Kardelen güneşe aşık olur. Aslında hayatında güneşi hiç görmemiştir. Çünkü bilir ki güneşi gördüğü an canından olacaktır. Ama bu aşk içinde öyle büyür öyle büyür ki artık dayanılmaz bir hal alır ve Allah’a dua eder, bana bir defacıkta olsun güneşi görmeyi nasip et Yarab...Ve bir gün dayanamaz Allah’ın huzuruna çıkar ve şöyle der; “Allahım güneşi görmem için bana izin ver.” Allah’ta ona şöyle seslenir; “Ey kardelen bilmez misin ki sen narin bir çiçeksin ve güneşle karşılaştığın an canından olabilirsin. İyi düşün sana iki gün mühlet veriyorum, ya güneş ya canın.” Kardelen yüce Rabbin huzurundan ayrılır ve düşünür. Ama içindeki güneş sevdası adeta onu içten içe kemirir. 2. günün sonunda Rabbin huzuruna çıkar ve şöyle der; “Bu aşk beni öyle büyüledi ki güneşi görmek için can atıyorum. Allah’ta ona; “Cesaretini taktir ederim ey kardelen ama bir yandan da üzülürüm, çünkü canından olacaksın.” der. Ve kardelen güneşi görmenin aşkıyla tutuşurken karın üstüne çıkmaya karar verir. Tam o beyaz karın içinden kafasını çıkardığı an güneşi görür, ama ona daha önce söylendiği gibi canından olur. Bu olay herkesin aklında kalır, baba çocuğuna, çocukta torununa anlatır.

Kardelen çiçeği etrafındakilerin anlatımı ile daha önce İçindeki tutku ile kavrulan kardelenli bir günde;

GÜLDEREN  kitabım açmış  Hasan hocamın ellerinde.

HACI HASAN ÇANAKKALELİ Diyanetten emekli  Eser camiinden 1993 te emekli Konyalı 5 çocuk babasıdır.

Kitab okumayı çok seven hatta kitaplarımı satır satır okumuş, Konya ziyaretimde benimle kitaplarımı mütalaa eden,  konuları okurken not alan, hasret, gurbet, özlem kokan kitabını çok beğendim derken duygulanan ve benide  duygulandıran değerli hocamı saygıyla anıyorum 

GÜLDEREN

Sahi ya “hayat” neydi;

Güneşin doğuşumu, 

Fidanların çiçek açması mı!

Yoksa Rüzgârın esintisi, 

zamanın akışımı.

Neydi hayat.

Yoksa içmediğin bir bardak suda

Sevgiliyi seyretmek mi?

Gülün habibullah, 

Ya da “güllerim var, gül yarim var,

Kalplere derman, gözlerimde ferman 

Mis kokulu güllerim var!” diyen

Bahçıvanın gül bahçesi mi?

Bana n'olur açılan bir gülü ver

Buna ister darıl ister gülüver

Ne olursan ol gel gülderenim oluver

Gece gündüz canucânâna geliver

Yaşı gözden gamı dilden siliver

Ele nisbet bana bâde lebi ver

Gül açılsın dudağında gülüver Gel bana gülderenim olu ver.

Işığınla ışıldasın 

Yokluğunla solan yüzüm

Gelde gülümseyenim oluver

Bir gün düşerse içime sensizliğin sızısı 

Gül bahçemin güldereni oluver

Gül alır, gül verir, gülüveririm!

Ben Gülümü soldurmam deyi ver.

Hayırlı pazarlar diliyorum  Efendim.

KABENİN KOMŞUSU