HOŞ GELDİN KASIM

Eskilerin Hazan Mevsimi dediği Sonbahar hüzün mevsimidir. Şiirlerde hüzünlü bir eda ile bahsedilir sonbahardan. Özellikle eylül ayından. 

En sevilen mevsimlerden birisi ise sonbahar mevsimidir. Kışa girmeden önce görülen sonbahar mevsimine ait olan Eylül, Ekim ayını bitirdik. Bugünde sonbaharın son ayı kasımdayız , yeni ayın bereketinden yararlanmak temennilerimle. 

          SONBAHAR

Sararmış dökülen yapraklara baktıkça ömür kitabımızın sayfalarının da birer birer koptuğunu düşünür, geçen ömrümüze ağlarız.

Bir açıdan da sararan yaprakların toprağın bağrında tekrar can bulup baharda yeşereceği düşüncesi ile içten içe umutla hayatımıza yeni sayfalar açma mevsimidir sonbahar.

Ve bir sonbahar daha geçiyor ömrümüzden derken 

Gözlerim uzaklara gideer 

Hayalleri kurcalarım aklımda 

Kimisine , özlem  duyduğum 

Kimisindende pişman olduğum 

Aylar gibi . Sonra derinden bir nefes alır nefarkederki dökülsede  yapraklar ömrümden , yenisi  yeşerecektir nisanda  .

Boş ver der aklım sabah  yağmuru yolcuyu yolundan alıkoymaz.

Sonbahar her yaprağın çiçeğe dönüştüğü bir mevsimdir, huzur ve mutluluğun saklandığı mevsimdir, sonbahar der bir  iç geciririm  yavaştan .

Oysa ben akşam olmuşum, yapraklarım dökülüyor usul usul, adını sonbahar koymuşlar, gözlerin mi daldı yoksa sıkıldın mı sorulardan? Hiç geçmez mi gözlerinden bu sonbahar.

Belki bir sonbahar hatırlatır beni sana. Yapraklar koparken dalından bir bir, O apansız kopuşumuzu hatırlarsın.

 Dikenin kalbime battığı bir sonbahar günüdür. Sen elini bulutların içinde gezdirirsin, bulutlar senin gözlerinin üstünde yürürler.

Belki umurumdasın, evet umurumdasın. Bir yaprak düşer yere; çıt. İşte sonbahar gibisin, ıslaksın, çok uzaktasın.

Bir çift yeşil (Ela )göz yüzünden içimde bir sonbahar acıyor; öyle acıyor ki, acılar acısız kalıyor, mevsimler üstüme devriliyor, kışlar kışsız kalıyor. Diyor üstad ( Necip Fazıl Kısakürek )

 Sadeydi bu sonbahar, sancısız bitti acılarım. Gözyaşı akıtmadım ayrılırken bu sonbahar İstanbul’dan.

Dallarım kırılmadı canım yanmadı üstüne basamadığım yaprakları göremedim bu son bahar. Sanırım ben alıştım artık ağlamadım bu sonbahar.

MEKKE’NİN KOMŞUSU