BENİ SEN YAPMAK

BENİ SEN YAPMAK

BENİ SEN YAPMAK 

Kaçımız Ben’i Sen yapmayı başarabildi ki?

Mevlana Bir hikâye anlatır;

Bir adam dostunun, 

Kapısına gelip kapısını çalar... 

İçeriden gelen ses;

-Kapıyı çalan da kim diye sorar...

Adam: 

“Ben’im” diye,

Cevap verince dostu;

“Git şimdi,

Zamanı değil sonra gel” der...

Adam kapısından ayrılır.

Ve bir yıl dostunun hasretiyle

Yanıp tutuşur. 

Bir yılın sonunda, dostunun kapısına tekrar gelir

Reddedilme  korkusuyla çalar kapıyı,

İçeriden gelen ses:

“Kim o” diye sorar. 

"Adam;

“Sen’im” diye cevap verir.

Dost adamı içeri davet eder;

“Madem ki Ben’sin içeri gir. 

Ev dar iki kişi sığmıyor” der...

Kaçımızın Sen’im diyebileceği,

 Ruhunu Birleştirebileceği biri var ki?

Kaçımız Ben’i Sen yapmayı başarabildi ki?

Çok sevdiğimiz halde sevdiklerimize

Sen’im diyemiyoruz  ki.

Samimi dostluklar hani nerde şimdi?

Hep sözlerde kalıp uçtu gitti

Kimin kimseden haberi bile yokki

Senler benler sahteleştimi?

Yunus Emre derki : 

“Al gider benden benliği, 

Doldur içime senliği..

Sensiz neyleyim bu benliği.

Sen-Ben değil,

Sevdiğimizle bir olmalı. 

Ne mutlu Sen’i kendinde  bulabilene‪

İnsan insanın,

‪Ya gözünde, ‬

ya sözünde,

‪Ya da yüreğinde ağırlanır.‬

‪Kimin nerede olduğu,

‪İnsanın kendine bağlıdır.

Kalplerde olmak temennilerimle.

KABENİN KOMŞUSU