BENİ SEN YAPMAK
BENİ SEN YAPMAK
Kaçımız Ben’i Sen yapmayı başarabildi ki?
Mevlana Bir hikâye anlatır;
Bir adam dostunun,
Kapısına gelip kapısını çalar...
İçeriden gelen ses;
-Kapıyı çalan da kim diye sorar...
Adam:
“Ben’im” diye,
Cevap verince dostu;
“Git şimdi,
Zamanı değil sonra gel” der...
Adam kapısından ayrılır.
Ve bir yıl dostunun hasretiyle
Yanıp tutuşur.
Bir yılın sonunda, dostunun kapısına tekrar gelir
Reddedilme korkusuyla çalar kapıyı,
İçeriden gelen ses:
“Kim o” diye sorar.
"Adam;
“Sen’im” diye cevap verir.
Dost adamı içeri davet eder;
“Madem ki Ben’sin içeri gir.
Ev dar iki kişi sığmıyor” der...
Kaçımızın Sen’im diyebileceği,
Ruhunu Birleştirebileceği biri var ki?
Kaçımız Ben’i Sen yapmayı başarabildi ki?
Çok sevdiğimiz halde sevdiklerimize
Sen’im diyemiyoruz ki.
Samimi dostluklar hani nerde şimdi?
Hep sözlerde kalıp uçtu gitti
Kimin kimseden haberi bile yokki
Senler benler sahteleştimi?
Yunus Emre derki :
“Al gider benden benliği,
Doldur içime senliği..
Sensiz neyleyim bu benliği.
Sen-Ben değil,
Sevdiğimizle bir olmalı.
Ne mutlu Sen’i kendinde bulabilene
İnsan insanın,
Ya gözünde,
ya sözünde,
Ya da yüreğinde ağırlanır.
Kimin nerede olduğu,
İnsanın kendine bağlıdır.
Kalplerde olmak temennilerimle.
KABENİN KOMŞUSU
Yorumlar (0)